در رفتگی مفصل لگن
اکثر در رفتگی مفصل لگن در اثر یک حادثه ناگهانی به وجود آمده و فورا قابل رویت هستند . به طور معمول در رفتن مفصل لگن نتیجه چرخش غیر عادی ویا افتادن می باشد . در این صورت لگن و پا واقعا دردناک خواهد شد و اغلب پای عمل شده کوتاه تر به نظر خواهید رسید .
اگر در رفتگی رخ داده باشد شما نمی توانید بر روی پای مبتلا بایستید و در حرکت و راه رفتن دچار مشکل خواهید شد . اگر با بروز نشانه های فوق احساس در رفتگی در مفصل لگن خود داشتید فورا در خواست کمک کنید و با هماهنگی با جراح به بیمارستان مراجعه کنید .
در بیمارستان مورد معاینه قرار خواهید گرفت و از آنجایی که در رفتگی بسیار دردناک است بلافاصله بعد از حادث شدن به راحتی قابل تشخیص می باشد .
اما در برخی شرایط بی هوشی کامل و شل شدن کامل عضلات نیاز است که در صورت بیمار به اتاق عمل منتقل می شود . جراح ممکن است از فلوروسکوپی جهت بررسی وضعیت سر استخوان ران درون کاسه در وضعیت های مختلف استفاده کند . بعد از عمل جراحی و جا انداختن هم جهت اطمینان از موقعیت مناسب استخوان ها در مفصل تصویر رادیولوژی گرفته و بررسی می شود . پس جراح دامنه کامل مفصل لگن را بررسی و حرکت مناسب و با ثبات مفصل را ارزیابی می کند . در روش جا اندازی بسته معمولا مفصل خم می شود و سپس به آرامی چرخانده می شود تا سر استخوان ران به محل خود در کاسه برگردد .
اگر مفصل با روش جا اندازی بسته جا نرود آنگاه جا اندازی باز نیاز خواهد بود که در آن مانند عمل جراحی اولیه برش روی پوست ایجاد ، عضلات کنار رفته و مفصل قابل رویت می شود . سپس پروتز در جای خودش قرار داده می شود و جهت اطمینان از ثبات آن در هنگام حرکت اش حرکت داده می شود . سپس بافت نرم همانند قبل دوخته می شود .
اگر جراح احساس کند که مفصل در حرکت بی ثبات است و امکان در رفتن مجدد وجود دارد ممکن است برخی از اجزای پروتز را خارج کرده و آن را تغییر دهد . اگر مفصل لق به نظر برسد جراح ممکن است سر استخوان به محلی پایین تر از حالت فعلی خود انتقال داده می شوند . در نتیجه این کشش عضلات سفت تر شده و حمایت بیشتری را از مفصل به وجود می آورند که می تواند از در رفتن آن جلوگیری کند .
همچنین در موارد نادر از یک جز کاسه نگه دارنده جهت نگهداری سر استخوان ران در حفره کاسه استفاده می شود . این جز یک حلقه به خصوص در در قسمت خارجی خود دارد که سر استخوان ران را در خود قفل می کند . از آنجایی که جز اخیر دامنه حرکتی مفصل را محدود می کند برای افراد جوان و فعال مناسب نیست .
پس از جا اندازی بسته به بیمار توصیه می شود که در موقعیت های خطرناکی را که ممکن است باعث در رفتگی مجدد مفصل بشوند قرار نگیرد . بعد از عمل ممکن است از یک بالش جهت باز نگه داشتن پاها از همدیگر استفاده شود . همچینن وزن اندازی برروی پای مبتلا ممکن است تا ترمیم کامل بافت ها به تعویق بیفتد .
بسیاری از جراحان یک بریس مخصصوص را به مدت سه تا شش ماه بعد از جا اندازی به بیماران تجویز می کنند . این وسیله از خم شدن بیش از حد مفصل جلوگیری کرده است . در نتیجه از دررفتن مجدد آن جلوگیری می کند . برای بیمار این که سابقه چندین بار دررفتگی مفصل لگن را داشته اند معمولا نیاز به استفاده از روش جا اندازی باز است .
سلیر مقالات بهترین جراح ارتوپد در کرج :
