کمردرد مکانیکی
کمردرد مکانیکی به دردی اطلاق می شود که ذاتا از مهره ها، دیسک های بین مهره ای یا بافت نرم اطراف نشات می گیرد و کشیدگی عضلات کمری- خاجی، هرنی دیسک، اسپوندیلوز کمری، اسپوندیلولیستزیس، اسپوندیلولیز، شکستگی های فشاری مهره و آسیب تروماتیک حاد یا مزمن را شامل می شود. ترومای مکرر و استفاده بیش از حد از علل شایع کمردرد مکانیکی مزمن به شمار می رود. بیشتر بیمارانی که کمردرد محدود کننده فعالیت را تجربه می کنند، دچار دردهای راجعه خواهند شد. کمردرد مزمن تا 23% از جمعیت جهان را مبتلا می سازد و برآورد می شود که 24%-80% از بیماران ظرف یک سال دچار عود می گردند.
ارزیابی
شرح حال و معاینه فیزیکی همراه با استفاده مناسب از تصویربرداری می توانند منجر به شناسایی یک علت اختصاصی گردند. البته پیچیدگی و بیومکانیک فقرات، شناسایی یک ضایعه آناتومیک اختصاصی را دشوار می سازد و تنها در 20% از موارد تشخیص دقیق حاصل می شود.
شرح حال و معاینه فیزیکی
ارزیابی کمردرد باید با شرح حال و معاینه فیزیکی آغاز گردد و نتایج آنها ارزیابی یا درمان بیشتر را مشخص می کنند. وجود علائم خطر که مطرح کننده بیماری های سیستمیک یا مشکلات فوری هستند، ارزیابی بیشتر از قبل از درمان تجربی را لازم می کند. علائم خطر مهم عبارتند از علائم مرتبط با بدخیمی یا عفونت، از بین رفتن کارکرد روده یا مثانه و افت حرکتی، سابقه اقدام درمانی روی فقرات یا مصرف داخل وریدی مواد برای عفونت.
شرح حال باید شامل ارزیابی محل، شدت، زمان بندی و عوامل تشدید کننده یا تسکین دهنده درد باشد. از شاخص توده بدنی، عالیت فیزیکی و خطرات شغلی باید برای ارزیابی خطر کمردرد مکانیکی استفاده نمود. بیماران دچار نقایص یا ناتوانایی های روانی-اجتماعی به احتمال بیشتری دچار کمردرد مزمن می شوند و به احتمال بیشتری علائم آنها باعث ناتوانایی شان می گردد. معاینه فیزیکی باید شامل ارزیابی قدرت، حس و رفلکس های اندام های تحتانی باشد. مشاهده، لمس و آزمودن دامنه حرکت عضلات کمری – خاجی برای شناسایی تندرنس نقطه ای، محدودیت و اسپاسم مفید هستند. در آزمون بالا بردن مستقیم پا، معاینه کننده پای مستقیم بیمار را 30-70 درجه بالا می برد. درد همان پا در زاویه کمتر از 60 درجه برای هرنی دیسک کمری مثبت محسوب می گردد. ایجاد درد در پای مخالف با استفاده از آزمون بالا بردن پای مستقیم متقاطع، برای هرنی دیسک کمری مثبت است. بیماران دچار علائم یا عوامل خطرزای روانی _ اجتماعی را می توان از نظر نشانه های فیزیکی غیرعضوی یا نامتناسب ارزیابی نمود.
درمان
درمان های متعددی را ی توان برای کمردرد مکانیکی حاد یا مزمن به کار برد که عبارتند از:
- دارویی: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی غالبا به عنوان درمان خط اول مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند باعث تسکین کوتاه مدت شوند.
شواهد با کیفیت متوسط حاکی از آن هستند که شل کننده های عضلات اسکلتی در کمردرد مزمن غیراختصاصی مفید هستند. البته عوارض جانبی مانند آرام بخشی، سوء مصرف، کم فشاری خون گذرا و سندرم سروتین ممکن است مصرف آنها را محدود سازد.
- فیزیوتراپی و طب دستی: فیزیوتراپیست ها نقش جامعی در تشخیص و درمان کمردرد ایفا می نمایند. ورزش درمانی هم برای درمان کمردرد حاد تاثیری مشابه با درمان های دیگر دارد و در کاهش درد و بهبود کارکرد در کمردرد مزمن موثر می باشد. البته فیزیوتراپی زودهنگام باعث کاهش چشمگیر استفاده از مراقبت های سلامتی و هزینه های کلی می شود.
- جراحی: تعداد نسبتا کمی از بیماران دچار کمردرد مکانیکی از جراحی سود خواهند برد. این جراحی برای بیمارانی توصیه می شود که بیش از یک سال کمردرد ناتوان کننده ای داشته اند به طوری که بر کیفیت زندگی آنها اثر گذاشته است. اتصال مهره ها و جابجایی دیسک کمری شایع ترین اقدامات برای کمردرد مکانیکی به شمار می روند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به بهترین متخصص ارتوپد در کرج مراجعه نمایید.
سایر خدمات دکتر هومن جولایی متخصص ارتوپد عبارتند از:
